هماهنگی و تأکید بر معماری

نور باید هماهنگ با معمارری بنا طراحی شود و از آن پیروی کند. نورپردازی جزئیات معماری، توجه بیننده را از کل به عناصر تشکیل دهنده آن معطوف می‌کند. به وسیله نورپردازی عناصر معماری، می ‌توان درک بصری از فضا را تغییر داد. طراح با استفاده از شدت نورهای متفاوت، تعیین می‌کند کدام عناصر مهم‌تر و کدام کم اهمیت‌ ترند. نگاه بیننده ابتدا به قسمت‌های پرنورتر جلب می‌شود و سپس به ترتیب به سمت مناطق کم‌ نورتر می‌رود و این گونه سلسله مراتبی را که طراح برای دیدن عناصر معماری تعیین کرده دنبال می‌کند.

تفکیک فضا

ایجاد تفاوت در نور پردازی حوزه‌های کاربردی، فضا را تقسیم‌بندی می‌کند و جهت‌یابی را بهبود می‌بخشد. فضاهای بزرگی که نور یکنواخت دارند، اگر تقسیم‌بندی نشوند، کسل کننده خواهند بود. در نظر گرفتن نور محیطی کم برای فضا، امکان استفاده از نور تاکیدی برای قسمت‌ های مختلف و جداسازی فضاها را فراهم می‌کند. قسمت‌های مختلف نورپردازی شده توسط پرتوهای باریک نور با کنتراست شدیدی که بین آن‌ها و محیط پیرامون شان ایجاد می‌شود، از هم  از فضای اطراف جدا می‌شوند. راه دیگر برای جداسازی فضاها استفاده از رنگ یا دمای نور متفاوت است. برای مثال نور گرم یک رستوران یا کافی‌شاپ در سالن فرودگاه، با متمایز کردن آن از سایر قسمت‌های سالن مسافران را به لحظه‌ای آرامش و توقف فرا می‌خواند. شکل ظاهری چراغ‌ها نیز می‌تواند باعث تمایز قسمت‌های مختلف فضا شود.

ارتباط بین فضاها:

قراگیری فضاهای مختلف در کنار هم و ترکیب آن‌ها به خلق فضاهای معماری پیچیده می‌انجامد. نور، نقش مهمی در این مجموعه ‌ها ایفا می‌کند و بر درک فضا تأثیرگذار است. نور می‌تواند چشم ‌اندازهای جدیدی نشان دهد و عمق میدان ایجاد کند. توجه به اختلاف شدت روشنایی در فضاهای مجاور یکدیگر و به خصوص داخلی و خارجی اهمیت زیادی دارد. با توجه به زمانی که چشم برای سازگار شدن با شدت روشنایی‌های متفاوت نیاز دارد رعایت نسبت‌های توصیه شده مانع از آسیب رسیدن به چشم می‌شود.