نورمستقیم و پخش:

این شیوه که معمولاً نور محیطی را تأمین می‌کند، نور را به صورت یکنواخت روی سطوح افقی پخش می‌کند. این نور کل محیط را روشن، و رفت و آمد در فضا را ممکن می‌سازد. برای تولید این نور می‌توان از چراغ‌های فروتاب و سیستم‌های نوری با زاویه پخش استفاده گرد. روشنایی حاصل از این نوع نورپردازی، ملایم و یکنواخت است و سایه‌ها و بازتاب‌های کمی ایجاد می‌کند. کم بودن سابه‌ها باعث می‌شود که حجم اجسام و شکل و بافت سطوح به خوبی تشخیص داده نشوند.

نور غیرمستقیم:

روشنایی حاصل از نورپردازی غیرمستقیم، نور محیطی یکنواخت در فضا ایجاد می‌کند. در نورپردازی غیرمستقیم از سقف، دیوار یا سطوح دیگر به عنوان بازتاب کننده ثانویه استفاده می‌شود. این بازتاب‌کننده‌ها باید رنگ روشن و ضریب انعکاس بالایی داشته باشند. نورپردازی غیرمستقیم، باعث بزرگ‌نمایی فضا می‌شود و حس باز بودن لبوجود می‌آورد. همچنین روشنایی سقف و قسمت‌های بالای دیوار محیطی آرام‌بخش ایجاد می‌کند. روشنایی حاصل از نور غیرمستقیم بسیار ملایم و یکنواخت است. این نور، سایه ایجاد نمی‌کند و به همین دلیل تشخیص جزئیات حجم سه بعدیی اجسسام به سختی صورت می‌گیرد. اگر نورپردازی فقط به صورت غیرمستقیم باشدريال فضا تخت و یکنواخت می‌شود. از نظر مصرف انرژی در مقایسه با نورپردازی مستقیم طبیعتاً بازدهی کمتری دارد و برای داشتن همان مقدار سطح روشنایی به چراغ‌هایی با توان مصرفی بالاتر و شار نوری بیشتر نیاز است.

  نورمستقیم و غیرمستقیم:

در این روش از چراغ‌هایی استفاده می‌شود که نور را هم به سمت بالا و هم پایین می‌تابانند. نوری که به سمت بالا تابانده می‌شود، توسط سقف و قسمت‌های بالای دیوار دوباره به سمت زمین برگردانده می‌شود. نور غیرمستقیم باعث می‌شود فضا بازتر به نظر برسد. قسمتی از نور که مستقیمتابانده می‌شود، روشنایی لازم برای کارکردهای چشمی را تأمین می‌کند و باعث می‌شود اشیا بهتر تشخیص داده شوند.

 نورپردازی عمودی:

با نورپردازی عمودی، می‌توان نگاه بیننده را هدایت کرد، بر عناصر عمودی تأکید کرد و بافت و ساختار آن‌ها را به خوبی نشان داد. سطوح عمودی می‌توانند به صورت یکنواخت و یا غیریکنواخت روشن شوند. در نورپردازی معماری، روشنایی یکنواخت دیوارهای بسیار مهم است و از چراغ‌های دیوارتاب برای آن استفاده می‌شود. ایین نوع نورپردازی می‌تواند به عنوان پس‌زمینه برای نورپردازی تاکیدی به کار رود و یا قسمتی از نور محیطی را تأمین کند. دیوارتاب‌ها می‌توانند نقطه‌ای یا خطی باشند. دیوارتاب‌های خطی سطوح دیوار را یکنواخت‌تر و دیوارتاب‌های نقطه‌ای آن را براق‌تر نشان می‌دهند. برای توزیع یکنواخت نور روی دیوار، چراغ‌ها باید در فاصله مناسبی از دیوار نصب شوند.

 روشن کردن غیر یکنواخت سطوح عمودی با هدف‌های گوناگونی انجام می‌شود. این نور می‌تواند روشنایی لازم برای کارکردهای چشمی را تأمین نماید و یا صرفاً از نظر کیفی اهمیت داشته باشد. با ایجاد نور تأکیدی روی سطوح عمودی می‌توان توجه افراد را به جزئیات یا اشیای روی آن‌ها معطوف کرد. ایجاد بافت‌های نوری متفاوت روی دیوارها از دیگر موارد کابرد نورپردازی عمودی است که بیشتر جنبه تربینی دارد. برای تأکید روی سطوح عمودی بافت‌دار مانند دیوارهای آجری چراغ‌ها باید در فاصله کمی از آن‌ها قرار گیرند.

نورپردازی تأکیدی

مهم‌ترین خصیصه آن ایجاد کنتراست است و هم در نورپردازی افقی و هم عمودی استفاده می‌شود. این نور بر اشیا یا عناصر معماری تأکید و آن‌ها را برجسته می‌کند. در نتیجه این عناصر توجه بیننده را جلب می‌کنند. برای ایجاد نورپردازی تأکیدی از چراغ‌هایی استفاده می‌شود که جهت تابش آن‌ها قابل کنترل باشد مانند فروتاب قابل تنظیم یا پروژکتورهای با نور متمرکز.

این نوع نورپردای گاه یک نیاز کاربردی را رفع می‌کند و گاه تنها از نظر کیفی حایز اهمیت است. طراح با تعییین شدت نوری که برای عناصر مختلف در نظر می‌گیرد و کنتراستی که بین آن‌ها ایجاد می‌کند، می‌تواند بر درک بیننده از فضا تأثیر گذارد. نوری که با زاویه باریک و سدت زیاد برای روشن کردن یک شی استفاده می‌شود، کنتراست زیادی بین آن و فضای اطراف ایجاد می‌کند و شی در فضا به طرز خاصی برجسته می‌شود. علاوه بر آن باعث می‌شود فضا یکپارچگی خود را از دست بدهد و به بخش‌های مختلفی تقسیم شود. نورهای تأکیدی جهت دار، با ایجاد سایه‌های شدید حجم و خصوصیات اشیا را به خوبی نمایش می‌دهند.

نورپردازی هدایت‌کننده:

وظیفه اصلی این نوع نورپردازی راهنمایی و نشان دادن مسیر است و برای انجام آن از چراغ‌های نشانگر استفاده می‌شود. میزان نوردهی این چراغ‌ها اهمیت چندانی ندارد، بلکه ترتیب قرارگیری آن‌ها که هدایت‌کننده است، مهم است. این نوع نورپردازی، پیدا کردن مسیر در ساختمان‌های پیچیده و رسیدن به در خروجی در مواقع خطر را تسهیل می‌کند. بعضی از موارد استفاده آن عبارت است از: 1ـ تأکید بر معماری، 2ـ پله‌ها، 3ـ ورودی، 4ـ ایجاد مسیرهای هدایت کننده، 5ـ نشان دادن راه‌های فرار.